28 Ιουνίου 2012

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟΥ ΣΤΗ ΝΕΤ


Μεγάλες καθυστερήσεις στα δρομολόγια των λεωφορείων, λόγω έλλειψης οδηγών αλλά και ανταλλακτικών. Ο Λεωνίδας Σκούλος μιλά στη ΝΕΤ στο δελτίο ειδήσεων της 27.6.2012.



17 Ιουνίου 2012

ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΤΗΣ ΠΑΣΚΕ

     (δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα του Συνδικάτου)
Σε τούτη την ιστορική στιγμή, ολάκερη η χώρα μας σείεται οικονομικά, κοινωνικά και εργασιακά. Το βιώνουμε όλοι, άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο. Μια προσπάθεια βίαιης ανατροπής «εξ άνωθεν», που σοκάρει και ταράσσει τα «νερά», μια ισοπεδωτική τακτική που βολεύει,που συμφέρει.
Εμείς οι εργαζόμενοι και ξέρουμε και μπορούμε να καταφέρουμε πολλά έχοντας ως κατευθυντήρια γραμμή λειτουργίας, το τρίπτυχο                                                                                        ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ, ΣΥΝΕΣΗ, ΕΝΟΤΗΤΑ.
Στις εκλογές του Συνδικάτου μας, στις 14 και 15 Μαρτίου, το αποδείξαμε. Με δυναμικό παρόν και συμμετοχή, οι εργαζόμενοι έκριναν και ανέδειξαν τις δυνάμεις που θεωρούν ότι έχουν τη δυνατότητα σε τούτες τις δύσκολες στιγμές, να συμβάλλουν καθοριστικά στη βιωσιμότητα της Εταιρίας και κατ’ επέκταση στη διασφάλιση όλων των θέσεων εργασίας.
Θέλω να εκφράσω, ως Πρόεδρος πλέον του Συνδικάτου, ένα μεγάλοευχαριστώ σε όλους αυτούς που με διορατικότητα αξιολόγησαν την ιστορική διαδρομή της Παράταξης της ΠΑΣΚΕ.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ, σε όλους αυτούς που έκριναν την πορεία της, τη δράση της, τις διεκδικήσεις, τους αγώνες και τις επιτυχίες της.
Εκ μέρους όλων των μελών της ΠΑΣΚΕ, ως Γραμματέας αυτής, μα πρωτίστως ως Πρόεδρος του Συνδικάτου, δεσμεύομαι πως αντάξια της εμπιστοσύνης σας, θα
«τιμονάρουμε» το Συνδικάτο, με συνοδοιπόρους όλα τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, μα πάνω απ’ όλα εσάς, όλους τους συναδέλφους ανεξαρτήτως κόμματος, ανεξαρτήτως ψήφου.
Το ηχηρό μας παρόν και η επιτυχημένη μας δράση, έχει αποδειχθεί.
Η εξαίρεσή μας από την εργασιακή εφεδρεία, από το ενιαίο μισθολόγιο, με την κατάργηση των εκπαιδευτικών βαθμίδων μέσω της πράξης Νομοθετικού περιεχομένου (ΦΕΚ Α’ 268/31.12.2011), η έκδοση της Κ.Υ.Α. (Κοινής Υπουργικής Απόφασης) 699ΦΕΚ/09.03.12, η αποφυγή μισθών εργαζομένων στο Δημόσιο Τομέα ίδιων ειδικοτήτων (οδηγών, τεχνιτών) είναι αποδείξεις που περίτρανα ακυρώνουν όλους εκείνους που, για «άγρα» ψήφων, επικαλούνταν τα αντίθετα, κινδυνολογώντας και τρομοκρατώντας τους εργαζομένους.
Δεν σταματήσαμε εκεί. Σηματοδοτήσαμε εκ νέου τη συνδικαλιστική μας δράση, με την υπογραφή της ΣΣΕ στις αρχές Απριλίου, προλαβαίνοντας την αποκαλούμενη «μετενέργεια» και το ενδεχόμενο μονομερούς νομοθέτησής της από την Εταιρία. Γνωρίζουμε, ότι η υπογραφή αυτής της ΣΣΕ είναι «άσσος στο μανίκι» μας, εφόδιο για το μέλλον όλων μας. Αυτό που απαιτείται τώρα, είναι η άμεση υλοποίηση της ΣΣΕ, η ενεργοποίηση του άρθρου 4 περί της ομάδας εργασίας και ενοποίησης των όρων αμοιβής και εργασίας. Και τούτο; Για να πάψει ο αποπροσανατολισμός, για να ισορροπήσει το έκρυθμο κλίμα που πυροδότησε η διαχείριση της μισθοδοσίας. Είμαστε γνώστες της ρευστής κατάστασης λόγω των επερχόμενων Βουλευτικών Εκλογών, αυτό όμως δεν επιτρέπει σε κανέναν να το χρησιμοποιήσει ως άλλοθι θυσιάζοντας στο βωμό του, το σύνολο των εργαζομένων και των οικογενειών τους.
Όσο για το «Σωματείο Διοικητικών Υπαλλήλων»; Λυπούμαστε και ως Συνδικάτο, μιας και οι εκπρόσωποί τους αναλώνουν τη συνδικαλιστική τους δράση σε Εξώδικα εναντίον μας, καλλιεργώντας έντεχνα τη βούληση της Διοίκησης. Δυστυχώς, βλέπουν το «δέντρο και χάνουν το δάσος», λειτουργίες κοντόφθαλμης σκέψης και δράσης εις βάρος της πλειοψηφίας, δεν αποκαλείται ούτε εκπροσώπηση, ούτε συνδικαλισμός. Εξάλλου, στη διαπραγμάτευση της ΣΣΕ 2008-2009, σας δόθηκε η ευκαιρία να σηματοδοτήσετε και έμπρακτα τη δράση σας. Το αποτέλεσμα;Λάμψατε διά της απουσίας σας!!!
Εν κατακλείδι, απευθυνόμενος σε κείνους που βροντοφωνάζουν και κινδυνολογούν περί διάλυσης και ιδιωτικοποίησης της Εταιρείας, θα τους απαντήσω φειδωλά:
               ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ!

16 Ιουνίου 2012

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗ Σ.Σ.Ε απο τον Λ.ΣΚΟΥΛΟ


Συνάδελφοι

Με σιγουριά και με καθαρό λόγο, απευθύνομαι σε όλους σας, όσους με ξέρετε καλά και όσους με γνωρίζετε λίγο, ή καθόλου.

Τη σιγουριά μου, την αντλώ από την αλήθεια που υπηρετώ και η αλήθεια αυτή είναι ότι παλεύω χρόνια από τη βάση και τώρα από τη θέση του Προέδρου, που μου κάνατε την τιμή και μου εμπιστευθήκατε, για τα συμφέροντα του κλάδου μας, χωρίς εξαρτήσεις.


Τις τελευταίες μέρες άκουσα πολλά καλόπιστα και άλλα τόσα κακόπιστα σχόλια, που είχαν να κάνουν με τη Σ.Σ.Ε. που καταφέραμε και υπογράψαμε.


Και λέω συνειδητά «καταφέραμε» γιατί ήταν πραγματικός άθλος το γεγονός ότι υπογράψαμε πριν από τις εκλογές του Μαίου, πριν την εκπνοή της μετενέργειας πριν γίνουν παρελθόν οι συλλογικές διαπραγματεύσεις, πριν φτάσουμε σε μηδενική βάση.


Όσο κι αν διαμαρτύρονται πολλοί, είτε εσκεμμένα, είτε από άγνοια, η σύμβασή μας είναι ευνοϊκή όχι μόνο για μας, αλλά και για όλους τους εργαζόμενους στην Ο.Σ.Υ. Είναι τόσο καλή, που κάποιοι εξυπηρετώντας αλλότρια συμφέροντα, προσπάθησαν να τη μπλοκάρουν αλλά δεν τα κατάφεραν.


Όλοι εμείς που ματώσαμε για να φθάσουμε στην υπογραφή της, ξέρουμε πολύ καλά ότι θα αντιμετωπίσουμε δυσκολίες στην εφαρμογή της. Δυσκολίες από τη διοίκηση της εταιρείας, που κάποιοι μπορεί να της «κουνάνε το δάχτυλο» γιατί φάνηκε ενδοτική και υπέγραψε, δυσκολίες από κάποιους που τους στερήσαμε το πεδίο διαμαρτυρίας, δυσκολίες από τους πολιτικά εξαρτημένους, που βλέπουν παντού μόνο αρνητικά.


Είμαι βέβαιος ότι, όλοι οι απλοί εργαζόμενοι γνωρίζουμε πως οι τάχα καλλίτερα επεξεργασμένες προτάσεις, που θα μπορούσαν τάχα να περάσουν, δεν έχουν ως αφετηρία τις άμεσες ανάγκες των εργαζομένων, αλλά καλύπτουν άλλα συμφέροντα που πανηγυρικά τα αγνοώ. Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι, από τη θέση μου, θα παλέψω μαζί σας και θα φθάσω όσο μακριά χρειάζεται για να εφαρμοσθεί η σύμβαση, που μέσα στη λαίλαπα των αντεργατικών μέτρων, μοιάζει «προνόμιο» που κάποιοι ίσως θελήσουν να μας το αφαιρέσουν.


ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΣΚΟΥΛΟΣ
Πρόεδρος Δ.Σ

Η ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΣΟΒΑΡΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΥ

Η ιδιωτικοποίηση τομέων στρατηγικής σημασίας και η διαπόμπευση του συνδικαλισμού
του Κώστα Νικολάου
Κάθε φορά, που μια κυβέρνηση θέλει να επιβάλλει μια μη αποδεκτή από το λαό πολιτική σε έναν τομέα, το πρώτο βήμα που κάνει είναι να προσπαθήσει να διαπομπεύσει τους εργαζόμενους στον τομέα αυτόν, ώστε να φαίνεται ότι η πολιτική της θα διορθώσει τα κακώς κείμενα και έτσι να αποκτήσει την απαραίτητη λαϊκή συναίνεση. Το έργο αυτό αναλαμβάνει να φέρει σε πέρας ο κυρίαρχος ιδεολογικός μηχανισμός που κατασκευάζει τη συναίνεση, δηλαδή, τα ΜΜΕ (κυρίως τα τηλεοπτικά). Ένα έργο θεμελιώδους σημασίας, διότι οι κυβερνώντες μπορούν να κυβερνούν, μόνο αν ελέγχουν τη γνώμη των κυβερνωμένων (N. Chomsky, «Η χειραγώγηση των μαζών», Scripta, 1997).

Η επιχειρούμενη ιδιωτικοποίηση τομέων στρατηγικής σημασίας για την κοινωνία, την οικονομία και το περιβάλλον, όπως η ηλεκτρική ενέργεια, οι τηλεπικοινωνίες, η ύδρευση, οι σιδηροδρομικές μεταφορές κλπ, θα υπομονεύσει κάθε προσπάθεια άσκησης μιας πολιτικής ανεξαρτησίας και κοινωνικής δικαιοσύνης.Ενδεικτικά και μόνο αναφέρεται ότι, η παράδοση στον ιδιωτικό τομέα της παραγωγής και διανομής της ηλεκτρικής ενέργειας με την ταυτόχρονη μεγάλη εξάρτηση της Ελλάδας από τις εισαγωγές ενέργειας, αφού από το εξωτερικό προέρχεται το μεγαλύτερο ποσοστό της ενεργειακής μας κατανάλωσης, παρά το γεγονός ότι οι φυσικοί μας πόροι σε ήλιο, αέρα και νερό προσφέρουν τεράστιες δυνατότητες ανάπτυξης των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (βλ. αναλυτικά: Κ. Καλλωνιάτης, «Μεγάλες δυνατότητες, αλλά φτωχές επιδόσεις», Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 27.9.09
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=86193 ), θα έχει δραματικές κοινωνικές, οικονομικές και περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Ποιά πολιτική πχ εξοικονόμησης ενέργειας και προστασίας περιβάλλοντος θα μπορεί να εφαρμοσθεί αφού θα έρχεται σε αντίθεση με τα επιχειρηματικά κέρδη; Διότι μικρότερη κατανάλωση ενέργειας σημαίνει μεν λιγότερη ρύπανση, αλλά και μικρότερα κέρδη για την επιχείρηση παραγωγής και διανομής. Πως θα καλυφθεί η πτωτική τάση των κερδών σε αυτήν την περίπτωση; Με αύξηση τιμών του ρεύματος; Με κρατική επιχορήγηση του ιδιώτη; Με απολύσεις εργαζομένων; Με μείωση μισθών των εργαζομένων;

Και πάλι ενδεικτικά, η παράδοση των σιδηροδρομικών μεταφορών στον ιδιωτικό τομέα θα έχει επίσης δραματικές κοινωνικές, οικονομικές και περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Ποια πολιτική πχ προτεραιότητας στις σιδηροδρομικές μεταφορές αντί των οδικών μεταφορών σε περιοχές που αυτή τη στιγμή δεν είναι κερδοφόρες για το σιδηρόδρομο θα μπορεί να εφαρμοσθεί αφού θα έρχεται σε αντίθεση με τα επιχειρηματικά κέρδη; Διότι μπορεί μεν το τραίνο να είναι το οικονομικότερο και λιγότερο ρυπογόνο μέσο μεταφοράς, αλλά καμιά ιδιωτική επιχείρηση δεν θα δρομολογήσει τραίνα σε περιοχές που δεν έχει από τα πριν εξασφαλισμένα κέρδη και να περιμένει να αποδώσει καρπούς μια πολιτική προτεραιότητας των σιδηροδρομικών μεταφορών.
Η συνεχιζόμενη εφαρμογή των νεοφιλελεύθερων συνταγών, που παρουσιάζονται ως δήθεν «δημοσιονομική εξυγίανση» και «διαρθρωτική μεταρρύθμιση», διαμέσου των οποίων θα επιτευχθεί, υποτίθεται, η «ανταγωνιστικότητα» και η «ανάπτυξη» δεν είναι παρά μια πολιτική αναδιανομής και συγκέντρωσης πλούτου στα χέρια των ολίγων (βλ. αναλυτικά: Γ. Μηλιός, «Ο κανιβαλισμός του κεφαλαίου», Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 24.4.11 http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=269926 ).
Η επιδιωκόμενη γενική μείωση του δημόσιου τομέα, οι μειώσεις μισθών και συντάξεων και οι απολύσεις υπαλλήλων δεν μπορούν να συμβάλλουν ούτε στη μείωση του δημοσίου ελλείμματος ούτε στη μείωση του χρέους της ελληνικής οικονομίας. Το μόνο που επιτυγχάνεται είναι η αύξηση των κερδών των μεγαλοεπιχειρηματιών και η συγκέντρωση κεφαλαίου (και άρα οικονομικής και πολιτικής εξουσίας) στα χέρια τους (βλ. σχετικά άρθρα στα ‘Διαλεκτικά’: «Η νεοφιλελεύθερη προπαγάνδα για το μέγεθος και το κόστος του δημόσιου τομέα και την ανάγκη απολύσεων»

http://konstantinosnikolaou.blogspot.com/2010/11/blog-post.html καθώς και «Το κερδοσκοπικό δίλημμα του νεοφιλελευθερισμού σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα: Μείωση μισθών ή απολύσεις;»
http://konstantinosnikolaou.blogspot.com/2010/12/blog-post.html).

Το φοβερό είναι ότι όλα αυτά συμβαίνουν τη χρονική στιγμή, που η παγκόσμια αποτυχία του νεοφιλελευθερισμού αναγνωρίζεται από τους ίδιους τους θεράποντες του οικονομικού και πολιτικού κατεστημένου (όπως πχ το συνέδριο της δεξαμενής ιδεών «Ινστιτούτο για τη Νέα Οικονομική Σκέψη», του Τζορτζ Σόρος), οι οποίοι έχουν αρχίσει κιόλας να συζητούν ανοικτά και να αναζητούν τη νέα αρχιτεκτονική της παγκόσμιας οικονομίας (βλ. αναλυτικά: Χ. Πολυχρονίου, «Η πολιτικοοικονομική ελίτ σχεδιάζει την επόμενη μέρα», Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 24.4.11

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=269919 ).

Παρά ταύτα, αυτή η πολιτική πρέπει να περάσει. Και για να περάσει χρειάζεται να αντιμετωπισθούν τα συνδικάτα στους τομείς που προαναφέρθηκαν, γιατί ενδεχόμενη αντίστασή τους μπορεί να δημιουργήσει ευρύτερες κοινωνικές συσπειρώσεις. Μια επιλογή είναι να παρουσιασθεί ότι αυτοί οι κλάδοι εργαζομένων έχουν μεγαλύτερες αποδοχές από κάποιους άλλους και έτσι να δημιουργηθούν αρνητικά ανακλαστικά στην υπόλοιπη κοινωνία. Αυτή η επιλογή συχνά πετυχαίνει, αλλά όχι πάντα.
Υπάρχει και μια καλύτερη επιλογή. Να βρεθούν μερικοί συνδικαλιστές με προνόμια και παροχές, οπότε διαμέσου της δημόσιας διαπόμπευσής τους να επιχειρηθεί έμμεσα διαπόμπευση και των συνδικάτων και του συνδικαλισμού γενικότερα. Ο ανομολόγητος συνειρμός, που επιχειρείται να περάσει στην κοινωνία είναι ο εξής: οι συνδικαλιστές ξοδεύουν λεφτά του δημόσιου φορέα, άρα να γιατί δεν πάει καλά το δημόσιο και έχει ελλείμματα και χρέη και άρα, ιδιωτικοποιούμε το δημόσιο φορέα και λύνονται όλα τα προβλήματα! Φαντάζομαι τον Αριστοτέλη και τον Πλάτωνα να κάνουν μια βαθειά υπόκλιση σε αυτό το μεγαλείο σκέψης και τον Chomsky να ετοιμάζεται να αναθέσει διδακτορικό με αυτή τη μελέτη περίπτωσης!
Χρειάζεται να μιλήσουμε ξεκάθαρα. Τα συνδικάτα στους χώρους δουλειάς, η ΓΣΕΕ, η ΑΔΕΔΥ αποτελούν θεσμικές και οργανωτικές κατακτήσεις του εργατικού κινήματος, που αποκτήθηκαν με αίμα. Παντού και πάντα υπήρχαν και υπάρχουν συνδικαλιστές με προνόμια, παροχές και συνδιαλεγόμενοι με την εργοδοσία και στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα. Τα προβλήματα όμως του συνδικαλισμού λύνονται με περισσότερο συνδικαλισμό, δηλαδή, με περισσότερη άμεση δημοκρατία, με περισσότερη συμμετοχή των εργαζομένων στα συνδικάτα και στους αγώνες τους. Η ενεργός συμμετοχή και η άμεση δημοκρατία είναι που μπορεί να βάλει στην άκρη τις όποιες πρακτικές προνομίων και καριερισμού και να αναδείξει ηγεσίες ικανές να οδηγήσουν σε νικηφόρα πορεία το εργατικό κίνημα και ολόκληρη την κοινωνία.

ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΣΟΒΑΡΕΥΤΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΝΑ ΑΡΘΟΥΜΕ ΣΤΟ ΥΨΟΣ ΤΩΝ ΠΕΡΙΣΤΑΣΕΩΝ.......